Ο φίλος μου αυτός λοιπόν ζούσε σε μία χώρα, που την έλεγαν Παράγκα...ήταν μια περίεργη χώρα, με περίεργους κατοίκους, ενίοτε δε και αψυχολόγητους. Στην πρωτεύουσά της, ο πατέρας του φίλου μου είχε ένα τεχνικό γραφείο, κοντά σε μία απο τις κεντρικές πλατείες της πόλης, που την έλεγαν Κιονάκι. Ανέκαθεν αυτή η πλατεία, ήταν τόπος συνάντησης οχι μόνο των κατοίκων και εργαζομένων της περιοχής . Σύχναζε λοιπόν εκεί, τα μακρινά χρόνια του 1960 και του 1970 και ο πατέρας του φίλου μου, μαζί με τους συνεργάτες του.
Σε αυτή την χώρα, υπήρχε και ένα μεγάλο εκδοτικό συγκρότημα με τις εφημερίδες του να έχουν την δύναμη να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις, και τους περίεργους κατοίκους αυτής της χώρας άλλες φορές να τις καίνε στους δρόμους και άλλες φορές να τι έχουν ως ευαγγέλιο. Το περίεργο είναι οτι οι εφημερίδες δήλωναν " προοδευτικές " το ίδιο και τα πλήθη που άλλες φορές τις έκαιγαν και άλλες φορές τις δόξαζαν
.Ο διάδοχος της οικογένειας Πασχαλάκη που είχε το εκδοτικό συγκρότημα, κάποια στιγμή στην μικρή πλατεία του Κιονακίου γνώρισε στο πρόσωπο ενός νεαρού , έναν φέρελπι νέο με " ιδιαίτερα " χαρίσματα. Τα χρόνια περάσαν, και σιγά σιγά ο εκδότης έχτιζε το προφίλ του προστατευομένου του......μέχρι που κάποια στιγμή τον αποκατάστησε πλήρως και τον έχρισε διάδοχό του και στον όμιλο....η γραμμή των εφημερίδων συνεχίστηκε, προσπαθώντας πάντα να έχει τον έλεγχο των Κυβερνήσεων και να στηρίζει πάντα το γκουβέρνο.
Τι και αν δεν είχε ούτε το πνευματικό ούτε το ηθικό υπόβαθρο...υπήρχαν πάντα οι κονδυλοφόροι των εφημερίδων και οι γνωριμίες που στην Παράγκα έπαιζαν πάντα τον πρώτο ρόλο για να εξωραΐσουν τα πάντα.
Κάποια στιγμή αυτή η χώρα , εξαιτίας των κακών χειρισμών των πολιτικών της { που σχεδόν πάντα στηρίζονταν από το συγκρότημα } βρέθηκε σε δύσκολη κατάσταση και υποδουλώθηκε σε ξένα συμφέροντα σε μία απέλπιδα προσπάθεια να ξεχρεώσει { όταν θα ανατείλει ο ήλιος από την δύση
} . Η εφημερίδα, ανέλαβε σχεδόν εργολαβικά να στηρίξει την προσπάθεια της υποδούλωσης και επειδή υπήρχαν και ορισμένοι απείθαρχοι φρόντιζε κατά καιρούς με δημοσιεύματα και παρεμβάσεις, του διαδόχου και εκδότη να προσπαθεί να φοβίσει τους απείθαρχους και να τους φέρει στον σωστό δρόμο.Και μία ημέρα, επειδή τα όσα ζητούσαν οι ξένοι δυνάστες φαινόντουσαν πλέον αδύνατα να γίνουν και υπήρχε πάλι ο φόβος ότι μπορεί κάποιοι να αντιδρούσαν , ξέθαψε και παρουσίασε σενάρια τρόμου ότι και καλά αποφεύχθηκε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα { γιατί από κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα άλλο καλό στην Παράγκα }, και θα πρέπει οι κάτοικοι να σκύψουν το κεφάλι και να δεχτούν τα μέτρα γιατί θα ξανάρθει ο στρατός....και τότε....θα χάναν την ελευθερία τους οι Παραγκιώτες { που φυσικά την είχαν χάσει προ πολλού αλλά αυτά ήταν ψιλά γράμματα }
Αυτά μου είπε ο φίλος μου....και με διαβεβαίωσε ότι οιαδήποτε σχέση με πρόσωπα και πράγματα είναι εντελώς συμπτωματική
Και με την χώρα του, την Παράγκα και όλα τα ανωτέρω, μου ήρθαν στο μυαλό κάποια πράγματα που έχουν ειπωθεί συμπτωματικά στην χώρα μας για αυτή την χώρα.
Είχαμε λοιπόν εδώ μια πανέξυπνη και πολυτάλαντη γυναίκα, την Μαλβίνα της οποίας μια από τις αγαπημένες εκφράσεις ήταν και η ακόλουθη
[video]http://www.youtube.com/watch?v=5X0XxluGtiU[/video]
Και εναν τραγουδοποιό, ο οποίος πολλά χρόνια πριν είχε γράψει ένα τραγούδι, διαχρονικό με μόνο σημείο αλλαγής το οτι οι φυλλάδες δεν έχουν πιά μιάμισυ δραχμή
[video]http://www.youtube.com/watch?v=oTG6wsILXfM[/video]
Το ότι υπάρχουν κάποιοι κυρ Μήτσοι και Κυρά Κατίνες (λίγοι βέβαια) που δεν ξέρουν το ΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ τα πιάνουν...δεν χαλάει την μαγιά 
? Updates every