ζωη = γελιο = στιχος

[dim17]

-Σε ένα χωρισμό φταίνε πάντα και οι δύο. Και αυτή και η μάνα της.
-Θυμάμαι πιτσιρικάδες πηγαίναμε στα νησιά με 200 προφυλακτικά! Και με τόσα γυρνάγαμε...
-Δεξιά βλέπουμε περιστερώνες, καγιεν, ελενιτ, δορυφορικές, στενά σοκάκια, ξέκωλα, κλασσικά δείγματα κυκλαδικού πολιτισμού.
-Θυμήθηκα και ατάκα φίλης μου δευτέρα λυκείου με το που είδε ότι το τεστ εγκυμοσύνης της βγήκε αρνητικό: "Όχι ρε μ!@##$%, τσάμπα τα 20 ευρώ"...
-Τα κίτρινα και τα πράσινα λουκουμάκια υπάρχουν, μονάχα για να τσακωνόμαστε ποιος θα φάει τα κόκκινα!
-Πάντως δε χρειάζονταν τόσες προειδοποιητικές ταμπέλες κινδύνου στην Κορίνθου-Πατρών. Αρκούσε μία στην αρχή που να λέει "ΠΟΥ ΠΑΣ ΜΩΡΕ ΜΑΛΑΚΑ;"
-Άγνοια κινδύνου είναι όταν στις ανδρικές τουαλέτες επιλέγεις εκείνη με το κλειστό καπάκι.
-Ζω για την ώρα που έλληνας οδηγός φόρμουλα 1, θα αδειάσει το τασάκι του μονοθεσίου στην πίστα.
-Συμπαραστέκομαι ολόψυχα σε όσους μπαίνουν με το αυτοκίνητο σε τούνελ και σκύβουν για να μην βρουν.
-Οι πιθανότητες να ξαναδιπλώσεις σωστά το φύλλο οδηγιών φαρμάκου, είναι μηδέν στις όσες κι αν προσπαθήσεις.
-Τελικά ισχύει: Η γυναίκα και το αυτοκίνητο δε δανείζονται. Και το κυριότερο, δεν δανείζονται το ένα στο άλλο.
-Πώς χαιρετιούνται οι κάτοικοι της Σπιναλόγκας; "'Έλα μωρή αρρώστια".
-Όταν λέν οι αριστούχοι των 19.999 μορίων "είχα κάνει προγραμματισμό έτσι ώστε να βγαίνω κιόλας", εννοούν "να βγαίνω από το δωμάτιο για να πάω στο λουτρό"
-Ας πει κάποιος στον παπά απέναντι ότι αλλιώς βαράμε την καμπάνα όταν πάει 18:00, κι αλλιώς όταν ξανακατεβαίνει ο Κύριος.
-Αυτό το αστείο που ο διακόπτης για το κοινόχρηστο φως είναι δίπλα στο ξένο κουδούνι πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει.
-Οι μανάδες έχουν την υπερδύναμη να ξεκινούν το καθάρισμα πάντα απ' το μέρος στο οποίο έχεις κρύψει τις τσόντες, όσες φορές κι αν το αλλάξεις
-Είναι ο Χατζηνικολάου απλήρωτος 8 μήνες. Σαν να είμαι εγώ απλήρωτος 14 χρόνια.
-Η γιαγιά στον 4ο βλέπει ειδήσεις. Οι υπόλοιποι τις ακούμε.
- Στον Μυστικό Δείπνο όλοι κάθισαν από τη μία μεριά του τραπεζιού για να βγει καλή η φωτογραφία. Πόσο μπροστά ήτανε!

[ΜΩΡΑΙΤΗΣ]

απίθανες όλες οι ατάκες

[dimitriszim]

Είναι ο Χατζηνικολάου απλήρωτος 8 μήνες. Σαν να είμαι εγώ απλήρωτος 14 χρόνια.

[Vasilis]

-Ζω για την ώρα που έλληνας οδηγός φόρμουλα 1, θα αδειάσει το τασάκι του μονοθεσίου στην πίστα.

- Στον Μυστικό Δείπνο όλοι κάθισαν από τη μία μεριά του τραπεζιού για να βγει καλή η φωτογραφία. Πόσο μπροστά ήτανε!

[mclaren]

[Tzivitzonis]

[dim17]

Έκθεση της μαθήτριας Ν.Κ. – Γ’ τάξη Δημοτικού.
Θέμα: Η γιαγιά

Όταν ο μπαμπάς έκλεισε το μαγαζί (γιατί κανείς δεν έμπαινε πια να ψωνίσει κι έτσι δεν μπορούσε να πληρώνει νοίκι και ΤΕΒΕ) κι η μαμά απολύθηκε, ήρθε να μείνει μαζί…. μας η γιαγιά απ’ το χωριό. Η γιαγιά είναι πολύ καλή και πολύ πλούσια. Παίρνει 300 ευρώ σύνταξη απ’ τον ΟΓΑ και τώρα που μένει μαζί μας μας τα δίνει κι είμαστε κι εμείς πολύ πλούσιοι.
Χτες φάγαμε ψάρια, που είναι καλό και ακριβό φαΐ. Είμαστε όλοι χαρούμενοι και δεν καταλάβαμε γιατί η Μαμά είπε στον Μπαμπά θυμωμένη «Μα για όνομα! Χρυσόψαρα θα φάμε, βρε Σταμάτη;». Κι ο Μπαμπάς (που η Μαμά τον λέει Σταμάτη) είπε «όλα τα κινέζικα είναι πιο φτηνά, ακόμα και τα ψάρια. Με τη σύνταξη της μάνας μου τι ήθελες να φάμε; Μπαρμπούνια;». Και μετά η Μαμά δεν είπε τίποτα και καθίσαμε όλοι στο τραπέζι να φάμε τα χρυσόψαρα.
Μετά η γιαγιά πέθανε. Δεν ξέρω αν έφταιγε το χρυσόψαρο που έφαγε ή αν πέθανε από μόνη της, ξέρω μονάχα πως ο Μπαμπάς και η Μαμά πολύ λυπηθήκανε και κλαίγανε και λέγανε «τι θα κάνουμε, τώρα, χωρίς την σύνταξη, Παναγία μου;» και η Παναγία τους λυπήθηκε και τους είπε να βαλσαμώσουμε τη γιαγιά, όπως ο θείος Λεωνίδας είχε βαλσαμώσει εκείνο το κεφάλι από το γουρούνι το άγριο που είχε σκοτώσει στο κυνήγι και το είχε βάλει στον τοίχο της σάλας, στο σπίτι του στο χωριό. Εμείς της γιαγιάς δεν της βαλσαμώσαμε μόνο το κεφάλι. Ολόκληρη τη βαλσαμώσαμε γιατί, όπως είπε κι ο Μπαμπάς «δική μας είναι η γιαγιά κι ό,τι θέλουμε την κάνουμε».
Έτσι τώρα έχουμε τη γιαγιά συνέχεια μαζί μας και παίρνουμε και τη σύνταξη του ΟΓΑ και είμαστε πάντα πλούσιοι. Μόνο που τα βράδια, όταν μαζευόμαστε τα παιδιά κοντά στο τζάκι, η γιαγιά δεν μας λέει παραμύθια, παρά κάθεται ακούνητη, αμίλητη κι αγέλαστη, όπως ο Μπέρνυ στην ταινία «Τρελό γουηκέντ στου Μπέρνυ», που είχα δει στην τηλεόραση, όταν έπαιζε. Τώρα δεν παίζει γιατί μας έχουνε κόψει το ρεύμα. Όμως τον Μπέρνυ δεν τον είχανε βαλσαμώσει καλά και μάζευε μύγες, ενώ εμείς τη γιαγιά τέλεια την κάναμε!
Καμιά φορά, για να την βλέπει η γειτονιά (έτσι λέει ο Μπαμπάς), την βγάζουμε έξω και την στήνουμε όρθια δίπλα στην αυλόπορτα. Μοιάζει, τότε, η γιαγιά μ’ εκείνον τον ξύλινο Ινδιάνο που στήνουν έξω από τα καπνοπωλεία στην Αμερική. Και μια φορά ξεχάσαμε να τη μαζέψουμε κι έβρεξε πολύ κι έγινε μούσκεμα. Και ύστερα τη βάλαμε κοντά στο τζάκι να στεγνώσει, αλλά μάλλον τη βάλαμε πολύ κοντά κι άρπαξε φωτιά. Ευτυχώς ο Μπαμπάς πρόλαβε και την έσβησε γρήγορα, αλλά μας μάλωσε γιατί «κοντέψαμε να αφανίσουμε το μοναδικό μας εισόδημα».

[ΜΩΡΑΙΤΗΣ]

......................κάποτε απλά θα γελάγαμε......τώρα μπορεί κάλλιστα να είναι πραγματικότητα δυστυχώς.............

[Tzivitzonis]

Πενία τέχνας κατεργάζεται!!



Μη σε νοιάζει παιδί μου που καψαλίσατε τη γιαγιά.... Έτσι θα την βγάλετε κι ανάπηρη >80% και θα βγάλει και επικουρική - αναπηρική άλλα 120 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ευρώ!!!!!!!!


Ε ρε φωτιά και τσεκούρι.....

[Vasilis]

Μόνο για γέλιο δεν είναι πλέον το παραπάνω!!!

[Tzivitzonis]

λιγο παλιο αλλα καλο

[video]http://www.youtube.com/watch?v=1O7BcB5Nxjc[/video]

[Tzivitzonis]

Ε ρε (πικραμμένα) γλέντιαααα....

[Νικόλας]

[Vasilis]

[dim17]

Για το μεγάλο έρωτα που ζούμε με τους τοκογλύφους μας.
Αφιερωμένο εξαιρετικά με πολύ μίσος στην Τρόικα. Ακολουθεί και το βίντεο-κλιπ.

Στην άδεια μου την τσέπη απόψε μπήκες
δεν ξέρω τι ζητάς και αν το βρήκες
αχ να 'σουνα ένα μέτρο τελευταίο
ευρώ-ευρώ μαζί σου να τα κλαίω

Μα τι να πω / που 'μαι στεγνός από ψιλά και από παρέα
και σ' αγαπώ / γιατί είσαι άπιαστη σα να ’σουν κλοπιμαία

Τι να σου πω / άδειο βαγόνι το μυαλό μου ληστευμένο
το σ' αγαπώ / πάνω στου μπάτσου μου χαράζω την ασπίς
Και δεν μπορώ / να μην πλερώ ούτε να σ’ εχω ξοφλημένο
ούτε μπορείς να μ' αναστήσεις / τη δική μου την ελπίς.

Δεν ξέρω φράγκα όμορφα να δίνω
κι αν τα 'θελες σε μένα μην τα ψάξεις
εδώ που είμαι άσε με να μείνω
χωρίς να προσπαθήσεις να μ' αλλάξεις

Μα τι να πω / στο περιθώριο που ζω απολυμένος
το σ' αγαπώ / μοιάζει με κέρμα που το βλέπει χρεωμένος
________________________________________




Στίχοι: Μαρί Μωραΐτη
Μουσική: Αλέξης Παπαδημητρίου
Πρώτη εκτέλεση: Φίλιππος Νικολάου  http://www.youtube.com/watch?v=Cv7HeQXK ... _embedded#!
Άλλες ερμηνείες: Sunny Μπαλτζή