Athens Half Maraton

[stelios8ess]

ΑΑΑΑΑ!!! ο Πέτρος μας έβαλε τα γυαλιά

[nick_89]

Πετράν ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!
Να αναφέρω πως παρόλο που συχαίνομαι το τρέξιμο, θεωρούσα πως είναι κάτι το οποίο πρέπει όλοι να προσπαθήσουν. Είναι 50% προετοιμασία - 50% ψυχή. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες. Στην αρχή ήμουν δίπλα δίπλα με ένα τυφλό κύριο που έτρεχε με οδηγό.

Η δική μου εμπειρία, μετά τον αγώνα είναι πως "Ωραίο αλλά για μια φορά". Ειδικά για ανθρώπους που είναι στα δικά μου κυβικά αθλητικά και σωματικά. Προσωπικά πριν 1.5 μήνα δεν είχα κάνει ποτέ πάνω από 5k (κάνω βέβαια προπόνηση (όχι τρέξιμο) 2 ώρες την ημέρα κάθε μέρα, και ξαφνικά πέφτει ένα challenge από τους μπακαλιάρους φίλους μας που μόνο τρέχουν, πως αν εμείς που κάνουμε κατά κύριο λόγο Άρση τερματίσουμε τον Ημίμαραθώνιο, θα σηκώσουν 75kg επολέ.
Έτσι και έγινε λοιπόν και μέσα σε 4 Κυριακές είχα τρέξει μέχρι 17.5kg στην Παραλιακή. Από Καλλιθέα μέχρι Καλαμάκι και πίσω.
Με τα πολλά... Έτρεξα... Τα πρώτα 13-14 χιλιόμετρα τα πήγαινα πολύ καλά και μετά από Παναθηναικό Στάδιο μέχρι Αλεξάνδρας απλά ένιωθα χάλια. Με τα πολλά αφήνω την Αλεξάνδρας να με τραβήξει η κατηφόρα, και φτάνω στα 20 κακην κακώς (μετά μου είπαν πως είχα ηλίαση μαζί με κούραση γιατί ) και λέω 1.100 ακόμα. Πανεπιστημίου ανηφόρα. Είναι που σκάει η ψυχή εκεί και αρχίζεις και βλέπεις τον κόσμο να χειροκροτάει, και απλά τρέχεις. Πονάς, πεθαίνεις και τρέχεις μέχρι να ακούσεις το μπιπ από το καταμετριτικό στο Σύνταγμα. Νομίζω πως από το Ζόναρς μέχρι τον τερματισμό είχα σπαράξει στο κλάμα από συγκίνηση. Μου έσκασαν feelings.

Εγώ τερμάτισα σε 02:42:41

Το ίδιο πρωί

Και μετά τον αγώνα

Ωραία εμπειρία, δύσκολη διαδρομή γιατί είναι μόνο ανηφόρα και κατηφόρα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να το ξανακάνω. 10αράκια είναι μια χαρά. Παραπάνω πρέπει να κάνεις προπόνηση μόνο για τρέξιμο.
Αυτά.

Πότε έχουμε καφέ να τα πούμε με τον Πετράν?

[mitsosstr636r]

μπράβο στα παιδιά μας!
μπράβο Νίκο και Πέτρο!

κανονίστε τώρα μια εβδομάδα σερί ταβερνότσαρκα για αποθεραπεία!

[DENNISLA]

[nidi]

Πέτρο & Νίκο.. RESPECT!!!!

[theo_ts]

Respect

[peterpan]

Πετράν ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!
Να αναφέρω πως παρόλο που συχαίνομαι το τρέξιμο, θεωρούσα πως είναι κάτι το οποίο πρέπει όλοι να προσπαθήσουν. Είναι 50% προετοιμασία - 50% ψυχή. Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες. Στην αρχή ήμουν δίπλα δίπλα με ένα τυφλό κύριο που έτρεχε με οδηγό.

Η δική μου εμπειρία, μετά τον αγώνα είναι πως "Ωραίο αλλά για μια φορά". Ειδικά για ανθρώπους που είναι στα δικά μου κυβικά αθλητικά και σωματικά. Προσωπικά πριν 1.5 μήνα δεν είχα κάνει ποτέ πάνω από 5k (κάνω βέβαια προπόνηση (όχι τρέξιμο) 2 ώρες την ημέρα κάθε μέρα, και ξαφνικά πέφτει ένα challenge από τους μπακαλιάρους φίλους μας που μόνο τρέχουν, πως αν εμείς που κάνουμε κατά κύριο λόγο Άρση τερματίσουμε τον Ημίμαραθώνιο, θα σηκώσουν 75kg επολέ.
Έτσι και έγινε λοιπόν και μέσα σε 4 Κυριακές είχα τρέξει μέχρι 17.5kg στην Παραλιακή. Από Καλλιθέα μέχρι Καλαμάκι και πίσω.
Με τα πολλά... Έτρεξα... Τα πρώτα 13-14 χιλιόμετρα τα πήγαινα πολύ καλά και μετά από Παναθηναικό Στάδιο μέχρι Αλεξάνδρας απλά ένιωθα χάλια. Με τα πολλά αφήνω την Αλεξάνδρας να με τραβήξει η κατηφόρα, και φτάνω στα 20 κακην κακώς (μετά μου είπαν πως είχα ηλίαση μαζί με κούραση γιατί ) και λέω 1.100 ακόμα. Πανεπιστημίου ανηφόρα. Είναι που σκάει η ψυχή εκεί και αρχίζεις και βλέπεις τον κόσμο να χειροκροτάει, και απλά τρέχεις. Πονάς, πεθαίνεις και τρέχεις μέχρι να ακούσεις το μπιπ από το καταμετριτικό στο Σύνταγμα. Νομίζω πως από το Ζόναρς μέχρι τον τερματισμό είχα σπαράξει στο κλάμα από συγκίνηση. Μου έσκασαν feelings.

Ωραία εμπειρία, δύσκολη διαδρομή γιατί είναι μόνο ανηφόρα και κατηφόρα. Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να το ξανακάνω. 10αράκια είναι μια χαρά. Παραπάνω πρέπει να κάνεις προπόνηση μόνο για τρέξιμο.
Αυτά.

Πότε έχουμε καφέ να τα πούμε με τον Πετράν?

Νικόλα κατ αρχάς συγχαρητήρια.
Από τι στιγμή που δεν είμαστε αθλητές τρεξίματος αυτό που μετράει πάνω απ όλα είναι ο τερματισμός και όχι ο χρόνος.
Γνώμη μου είναι να το ξανακάνεις και νάσαι σίγουρος πως θα σε βοηθήσει σε ότι άλλο κάνεις σχετικό με άθληση. Το αερόβιο είναι ότι καλύτερο.
Εφέτος πέσαμε σε άσχημο καιρό για τρέξιμο γιατί είχε πολύ ζέστη. Αν π.χ. ο αγώνας ήταν 1-2 μέρες πριν θα ήσουν άνετος.
Τα 21χλμ για να τερματίσεις και να μην αισθάνεσαι πεθαμένος θέλουν πριν τον αγώνα προετοιμασία δηλαδή πολλά χλμ/εβδομάδα(έκανα 80 τον Ιαν και 80 το Φεβ) και διατροφή. Στον αγώνα θέλουν πολύ καλή διαχείριση του ρυθμού και να μη παρασύρεσαι από τους άλλους (ο ρυθμός αποκτάται από τη προπόνηση και μετά από την εμπειρία) σωστή ενυδάτωση (ότι σου παρέχουν στους σταθμούς εφοδιασμού το παίρνεις) και ψυχή όπως και εσύ είπες.
Τι να πω και εγώ δηλαδή που πλησιάζω τα 62
Πιθανόν να σε επηρέασε ο πολύ ήλιος ίσως να χρειαζόσουν περισσότερα υγρά και δεν εννοώ μόνο νερό, καθώς και ηλεκτρολύτες, μπάρες και τζελάκια.
Από τη στιγμή που το έτρεξες πάντως ψυχή είχες σίγουρα μεγάλε, από εμένα power & respect
Όλοι που τρέχουμε της δικής μας κατηγορίας από το 15ο έως και το 17ο χλμ έχουμε πρόβλημα γιατί η ανηφόρα είναι παρατεταμένη, εγώ παρόλο που είχα ρυθμό στο 06:40 μέχρι το 14ο χλμ, στο 17ο έκανα 08:25 και ενώ στο πρώτο κατέβασμα της Λ. Αλεξάνδρας πέρασα με ρυθμό 05:40 στο δεύτερο έπεσα στο 06:50
Όλα αυτά όμως, κούραση, ζέστη, πόνο τα ξεχνάς στο τελευταίο χλμ στη Πανεπιστημίου που βλέπεις πλέον το πολύ κόσμο που σε σπρώχνει και το αίσθημα της συγκίνησης σε κυριεύει.
Μόνο και μόνο γιαυτό να το ξανακάνεις φίλε Νίκο

[Antonioz]

μπράβο παλικάρια! συγχαρητήρια!
..είτε ειναι η (πρώτη και) τελευταία σας φορά είτε μια απο τις πολλοστές που παίρνετε μέρος!!
Και του χρόνου με υγεία!!

[hlias]

[Lefkoulis]

[sps_gr]

Μπράβο σας

[nick_89]

Πετρο σωστά τα λες, απλά όλη αυτή η προετοιμασία για το τρέξιμο, με "κρατάει πίσω" απο την κύρια προπόνηση μου. Μπήκα χθες άρση μετά από 2 μήνες αποχής και είχα πέσει αισθητά.
Όταν έρθει η εποχή πάλι, το ξανασκεφτομαι.