Στις 2/1/2023, αφού είχα προ καιρού βγάλει τις κανονικές πινακίδες κυκλοφορίας του τροχοσπίτου, τέθηκε σε ακινησία, δεδομένου ότι εγώ ήμουν ήδη στην Κολομβία και δεν φαινόταν στον ορίζοντα πιθανότητα για χρήση του.
Πέρασε το 23, το 24 και τον Οκτώβριο πια του 24, έκανα αίτηση Μεταφοράς του φακέλου από το Αίγιο (όπου είχαν εκδωθεί και κατατεθεί πινακίδα και άδεια), στον Αγ. Δημήτριο (Μπραχάμι).
Οι μήνες περνούσαν και η μεταφορά δεν προχωρούσε. Μια το ένα θέμα, μια το άλλο, φθάσαμε στον φετινό Ιούλιο, οπότε αρχισαν να με ζώνουν τα φίδια. Σε συχνότατη επικοινωνία με τον διεκπεραιωτή, μάθαινα ότι ο φάκελος του οχήματος έχει χαθεί και ψάχνουν! Γεγονός είναι ότι είχα διασταυρώσει πως τα λεγόμενα του είχαν βάση αλήθειας, αφού η υπηρεσία Μεταφορών του Αιγίου είχε αλλάξει κτήριο και είχαν μετακομίσει αλλού. Δεδομένου ότι υπήρχαν χιλιάδες πινακίδες και φάκελοι οχημάτων από την παλιά διεύθυνση, κάμποσα είχαν μείνει πίσω, αφού δεν χωρούσαν καν στις νέες εγκαταστάσεις.
Ε'ιχα και το τηλέφωνο του υπαλλήλου που είχε επωμισθεί την διαδικασία, όμως δεν απαντά η υπηρεσία ΠΟΤΕ.
Η σκέψη μου ήταν απλή και όπως διαεστεύρωσα από τροχαίο, πιθανή:
Κάποιος "ημέτερος" υπαλλήλου κυκλοφορούσε με την δική μου πινακίδα και την δική μου άδεια. Πριν βιαστείτε να διαφωνήσετε, σας πληροφορώ ότι η Τροχαία ΔΕΝ ΕΛΕΓΧΕΙ αν αυτή η πινακίδα είναι δηλωμένη σε ακινησία, δεν τους βγάζει κάποια ενημέρωση. Αν σου ζητήσουν αδεια, δίπλωμα, ασφάλεια και τά εχεις, τελείωσε η υπόθεση. Κυκλοφορείς. Αν γίνει ατύχημα, κυνηγάνε εμένα. Μέχρι να αποδείξω ότι έγω έχω το χαρτί της ακινησίας στα χέρια μου, τρέχω να αποδείξω πως δεν είμαι ελέφαντας!!! Τα παραπάνω μου τα είπε τροχαίος που με σταμάτησε για έλεγχο και με την ευκαιρία τον ρώτησα.
Οπότε ένας δρόμος υπήρχε. Ζητώ Αρση Ακινησίας, πλήρωνω τα Τέλη του 25 και άν όντως έχει χαθεί η πινακίδα, ξεκινά η διαδικασία "Ανασύστασης Φακέλου", δηλαδή, νέος αριθμός, νέα άδεια, νέος φάκελος.
Στις 14/8 καρόρθωσα να κλείσω ραντεβού με την υπηρεσία, στις 13:00. Ημουν εκεί από τις 11. Πλην του υπαλλήλου που είχε αναλάβει την διαδικασία, (που ηταν και ο παλαιότερος με 42 χρόνια υπηρεσίας), ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ δεν γνωριζε τι πρέπει να κάνουν για Αρση Ακινησίας!!!
Η προισταμένη εκεί πρότεινε να ξαναψάξουμε στην αποθήκη, πριν προχωρήσει σε ανασύσταση.
Ο υπάλληλος ξανα μπήκε στην αποθήκη και ρωτώντας αν επιτρέπεται, μπήκαι κι εγώ. Αυτό δεν ήταν αποθήκη! Ηταν ένα δωμάτιο με τουλάχιστον 5.000 πινακίδες ατάκτως ερριμένες σε ράφια ντέξιον, ανακατεμενες με φακέλους, χωρις καμία σειρά. Ουτε κατα ημερομηνία, ούτε με αιθμητική σειρά, ΧΥΜΑ.
Αρχίσαμε να ψάχνουμε στο χάος. Να μην σας τα πολυλογώ, η πινακίδα βρέθηκε, ο φάκελος όχι.
Με την πινακίδα στα χέρια, εκδόθηκε νέο έντυπο αδείας και αφού πλήρωσα τα Τέλη του 25, τα πήρα κι έφυγα. Αξίζει να σημειωθεί πως ΚΑΝΕΝΑΣ δεν γνωρίζε ότι πρέπει να πληρώσω τα 140 ευρω. Ετοιμοι ήταν να μου δώσουν το νέο έντυπο και να φυγω!!!