Mission happiness

[Tzivitzonis]

Γειά σου ρε Νίκοοοο!!!
Κι επειδή μ'αρεσε η γλαφυρότης των γκόσιπ, πάω να ακούσω και λίγο

[kostasRS]

ΧΑ! Θέλετε και λίγο γκοσιπ & παρασκήνιο από το συγκεκριμένο στόρι??

Λοιπόν, οι συγκεκριμένοι Γερμανοί με βάση όσα έχουν δηλώσει σε μία συνέντευξη, το αγόρασαν 9Κ και έριξαν άλλα 60-70Κ για να το κάνουν σπίτι. Το ταξίδι-προτζεκτ διαφημιζόταν ότι θα φτάνανε από την Αλάσκα μέχρι την Παταγονία αλλά τελικά στο Μεξικό αναγκάστηκαν να το πουλήσουν. Επίσης δεν μας λένε που βρήκαν τα λεφτά για να ξεκινήσουν 70-80Κ είναι αρκετά λεφτά..

Γιατί; Επειδή τα έπιπλα που είχαν βάλει το είχαν κάνει υπερβολικά βαρύ (για σχολικό έχει σχεδιαστεί, όχι για επικαθήμενο) με αποτέλεσμα να βγάζει βλάβες και γενικώς αποδείχτηκε πολύυυυ μεγάλο για ένα τέτοιο ταξίδι. Στον Καναδά, στην εταιρία ράφτινγκ που δουλέψαμε είχαν 2 τέτοια τα οποία οδηγούσα. Μιλάμε για πολυκατοικία με ρόδες.. είναι τεραστίων διαστάσεων. Συν ότι καίει τα άντερα του!

Πως; Το έβγαλαν σε λοταρία. Έβγαλαν λαχνούς προς 100 δολάρια τον ένα και έβαλαν μία ημερομηνία-deadline. Στο τέλος της προθεσμίας, και αφού είχαν πουλήσει λαχνούς αξίας 100-150Κ (αν δεν ήταν τόσα, γενικώς ήταν πολλάαα λεφτα), έκαναν μία κλήρωση και ο τυχερός το αγόραζε με 100 δολάρια μόνο. (https://www.facebook.com/search/str/exp ... rds_search)

Παρ' όλο που αναπαράγουν το στόρυ και το ταξίδι και μέχρι ταινία έκαναν με κάτι που πλέον δεν έχουν, το λεωφορείο δεν υπάρχει όπως και το ταξίδι. Βαρέθηκαν την αστική ζωή, πήραν το λεωφορείο, ήταν μάγκες και το πούλησαν, έβγαλαν και την ταινία και απλά χέστηκαν στο τάλαρο.. Αυτό από μόνο του, σε κάνει "ευτυχισμένο", σωστά?

Γενικότερα, εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τη δύναμη των social media, έχοντας πάνω από 100-200K ακόλουθους σε διάφορα κανάλια-πλατφόρμες κάτι που βέβαια γέννησε ανάμικτα συναισθήματα ενώ και η ταινία δέχτηκε κάποια κριτική (διαβάστε σχόλια).

Εμείς πάλι, παραμένουμε πιστοί στο TRAVELIVING έχοντας αντί για ψηφιακούς-ψευτικους followers, αληθινούς, τρελούς, λασπολάγνους λαθρεπιβάτες (και μερικούς καμπόσους άλλους με fiat, bmw, renault, kia κλπ)

-

Ενταξει στην ζωη οπως ειπε και ο Ηράκλειτος τα παντα ρει,,,αν ειχαν μια τρελα και την εκανα και τους τελειωσε ,αλλα εβγαλαν και λεφτακια να συνεχισουν σε κατι αλλο δεν το βρισκω επιληψιμο
Τωρα για τα σχολια και τις κριτικες ,,, ,,,,,,καλο/κακο να κανεις ,παντα θα βρεθουν οι καλοθελητες να σε κρινουν .

[nidi]

Παρ' όλο που ήξερα την ιστορία τους, μπήκα στην πρίζα να δω και την ταινία..

Βασικά πρέπει να είναι οι πρώτοι Γερμανοί ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ που τους αρνείται η είσοδος στις ΗΠΑ.. Απλά να σκεφτείς ότι μπήκαμε εμείς οι φτωχομπατήρηδες με το ταπεινό πλην τίμιο TOYOTA 2 φορές με το επιχείρημα ότι είμαστε αγρότες (γιατί το μόνο που νοιάζει τους αμερικανούς είναι να μην μείνεις στην χώρα) και δεν τα κατάφεραν αυτοί με τόσα φράγκα που είχαν!!!

Μπορεί να ακουστεί ότι τους ζηλεύω ή ότι τέλος πάντων αυτοί κατάφεραν και έβγαλαν φράγκα από το ταξίδι, ενώ εμείς όχι κλπ κλπ..

Η ουσία --ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ- είναι να κάνεις το όνειρο πραγματικότητα. Από κει και πέρα, οι εκ των έσω που ξέρουν 2-3 πράγματα, θα βρουν να πουν πράγματα (όπως εγώ) αλλά ο περισσότερος κόσμος απλά θα πει ΟΥΑΟΥ γιατί το βλέπει απλά όπως του το παρουσιάζουν. Και επειδή το παρουσιάζουν πολύ απλοικό και εύκολο (όχι ότι δεν είναι, απλά κολλάμε στα φράγκα όπως πάντα όχι ότι κι αυτά είναι δύσκολο να τα βρεις), τότε ο περισσότερος κόσμος απλά θα πει ΟΥΑΟΥ. Εγώ και μερικοί άλλοι θα πούμε ναι μεν αλλά..

Η ουσία είναι η υπηρέτηση του ονείρου.. και μετά πόσο μπορείς να αντέξεις το όνειρο, γιατί τελικά αυτοί λύγισαν στο 4μηνο, το σκυλάκι το καημένο πήγε να πεθάνει στην κυριολεξία, το φορτηγό είχε αρχίσει να διαλύεται και κάπου εκεί τα παράτησαν και γύρισαν με το πρώτο αεροπλάνο.

Ναι, με ενοχλεί -και το λέω- ότι που παρ' όλο που όλο το πλάνο και το ταξίδι πήγε στράφι σε 4 μήνες ταξιδιού (3 τους πήρε να κάνουν το λεωφορείο σπίτι), αυτοί το έκαναν ταινία και πλέον πουλάνε αέρα κοπανιστό. Ναι αυτό με ενοχλεί όταν ξέρω ότι ναι μεν είναι εύκολο και εφικτό αλλά δεν τα παρατάς στην πρώτη δυσκολία και απλά τερματίζεις το όνειρο μέχρι να ταβανιάσει.. κι αυτό κ συ. Έχω αγαπημένο φίλο που ξεκίνησε για τον γύρο του κόσμου και σε 1,5 μήνα χωρίς να του τύχει ούτε μία αναποδιά, έκανε στροφή 180 μοιρών και γύρισε σπίτι του γιατί πολύ απλά δεν τον τρέλανε η ιδέα. Ε δεν το έκανε και ταινία αυτό το πράγμα..

Η ταινία λέγεται "Αποστολή Ευτυχία". Σε 4 μήνες ταξιδιού, εκτός από την Αλάσκα που όντως το ζευγάρι βγάζει κάτι θετικό, κατά τ'άλλα μόνο γκρίνια και προβλήματα.. συν το καημένο το σκυλάκι που πάει από το κακό στο χειρότερο. Όταν φτάνει το ζωντανό να αρνείται να μπει στο λεωφορείο, για ποια ευτυχία μιλάμε? Για μένα, η αντίδραση του σκυλιού είναι ένας ξεκάθαρος αντικατοπτρισμός της ταινίας και του τρόπου που ταξίδευαν σε σημείο που το σιχάθηκαν, αρρώστησαν κάπου στο Τουλούμ στο Μεξικό. Άρα για ποια ευτυχία μιλάμε?

Η ευτυχία δεν είναι να πάρεις ένα λεωφορείο να το κάνεις σπίτι.. αυτό το κάνει ο καθένας. Το ταξίδι-τρόπος ζωής θα σου φέρει την ευτυχία.. και σε αυτούς δεν την έφερε.. αυτό συμβαίνει στο τέλος της ταινίας. Οπότε αν την αξιολογήσεις έτσι και δεις το δάσος και όχι το δέντρο, τότε ναι, είναι συγκλονιστική σαν ταινία και σαν μήνυμα.. ότι μπορεί να ζήσεις το όνειρό σου και τελικά να μην είναι έτσι όπως το περίμενες. Αυτό ναι, είναι συγκλονιστικό! Και αυτός ήταν και ο δικός μου προβληματισμός τον Σεπτέμβρη του 2011 (τα γράφω και στο βιβλίο).

Το ότι θα πας ταξίδι είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα είναι ωραίο όπως και ότι αυτό συνεπάγεται (περιπέτειες, βλάβες, νέοι άνθρωποι, νέα μέρη, νέο φαγητό κλπ). Το θέμα είναι πόσο πολύ το θέλεις και αν η ανταλλαγή να παρατήσεις το σπίτι σου και την βολή σου, ΑΞΙΖΕΙ πραγματικά..

Άντε, σε λίγο θα με κάνετε να μεταφράσω το TRAVELIVING στα ελληνικά..