SAVE ANIMAL έγραψε:Αδέρφια όλα καλά μόλις μπήκαμε σπίτι με ασφάλεια.
Ήταν πολύ δύσκολη κατάσταση πραγματικά. Στο μπλόκο της αστυνομίας στο τελεφερίκ μας άφησαν λόγο των οχημάτων αλλά δεν είχε κανένας στο μυαλό του τη θα ακολουθούσε. Φτάσαμε στο φλαμπουρι μετά από προσπάθεια (όχι όμως δυσκολοτερα από άλλες καταστάσεις που έχουμε βιώσει ).Ειμασταν βέβαιοι ότι θα ήταν κλειστά λόγω του πολύ χιονιού αλλά υπήρχε ένα άτομο.Κάτσαμε περίπου 1ώρα στο τζάκι ήπιαμε τα ρακομελα μας αλλά ο καιρός ήταν στα πολύ άσχημα του.Ξεκινήσαμε την επιστροφή χωρίς πρόβλημα αλλά 300 μ πριν την ασφαλτο(στην ανηφόρα )ξεκίνησε η πολύ δύσκολη κατάσταση. Βλέπω τον Γιάννη περίπου 50 μ πριν την ασφαλτο να κολλάει και ερχόμενος εγώ (με το jimny )κόβω και αυτό ήταν. Περίπου 2 ώρες προσπαθούσα μέσα σε χιονοθυελα να τον πλησιάσω αλλά ο πάγος ήταν τρομερός. Σπάσαμε φτυάρι στον πάγο. Όσο νυχτωνε θαβομασταν κυριολεκτικά.
Μετά από 3 ώρες (αφού είχα ενημέρωσή τον Δια-Βοςς-Αρη-Βικ-Παυλο που όλοι τους με κράτησαν δυνατό διότι είχαμε μωρό του Γιάννη που επρεπε να κατέβει )ήρθε ένα Sahara wrangler μαμά όμως που ούτε να πλησιάσει δεν τόλμησε. Μου έδωσε ότι ήμαστε είχε τους ένωσαν με τους δικούς μας μπας και τραβήξω τον Γιάννη πίσω αλλά τίποτα. Είχαμε παγώσει και οι δύο.Απλά περιμέναμε. Έφτασε εκχιονιστικο με αλυσίδες διπλονω τους ιμαντες για να ξεκινήσει το τράβηγμα. Τον Γιάννη ευτυχώς τον βγάζει εύκολα και λέμε οκ θα με βγάλει και μένα .Με το που κατεβαίνει πιο κάτω από τον πάγο δεν μπορούσε να κάνει τίποτα απολύτως. Σπάμε ένα ιμάντα. Μετά από 20 λεπτά ακαρπης προσπάθειας τα πράγματα είχαν γίνει αρκετά επικίνδυνα διότι είχαμε αρχίσει να παγώνουν τα πάντα. Το εκχιονιστικο τα παρατάει. Έρχονται δύο rubicon θύρα μαζί με πυροσβεστικά. Το ένα προσπαθεί να με πλησιάσει αλλά ο πάγος δεν τον αφήνει. Δένεται στο εκχιονιστικο και λύνουμε εργάτη ώστε να μπορέσει να με τραβήξει.Κάθε 5 μ το κάναμε περίπου 20 λ.Έπρεπε να λύνουμε ώστε να μπορεί το wrangler να έχει κόντρα το εκχιονιστικο.
Καταφέραμε και βγήκαμε με σχεδόν μηδενική ορατότητα. Η επιστροφή για όλους μας ήταν κομβοι τρομερά .Παρά την πολύ δύσκολη κατάσταση υπήρχε μεγάλη ψυχραιμία από τον Γιάννη και εμένα αλλά για ακόμα μια φορά η Ρανια ήταν βράχος.
ΦΊΛΟΙ ΜΟΥ ΣΆΣΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΆ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΈΡΟΝ ΣΑΣ (Διας-Ειρηνη-Βοςς-Άρης- Βικτορας-Παυλος)Τα μηνύματά όλων από το Club πραγματικά με ανατρίχιασαν.Σας θεωρώ όλους πραγματικά οικογένεια.
Καλα αντε το μπλοκο το περασατε(που για να υπαρχει κατι θα σημαινει αλλωστε ο καιρος φαινοταν ),,,δεν σκεφτηκατε οτι εχετε μωρο οτι βραδιαζει και παρολα αυτα ανεβηκατε περιμενοντας να βρειτε κλειστο το καταφυγιο;;;
Και αντε ηταν καποιος εκει,,,τον καιρο τον ειδατε δεν ειστε πρωταρηδες,αντι να φυγετε χτυπησατε και τα ποτα σας πρωτα;;;;
Εννοειτε τελος καλο ολα καλα ,,,αλλα η γνωμη μου ειναι οτι υπερεκτιμησατε τις δυνατοτητες σας.
Καλα που υπαρχει και η πυροσβεστικη και σωθηκατε μεσα στην Αττικη !!!!