Η ώρα είναι γύρω στις 8:00 πμ και έχει γλυκοξημερώσει.
Άλλοι έφτιαχναν καφεδάκι για να ξυπνήσουν και άλλοι μάζευαν και ψιψιψωνια τους για να απολαύσουν το καφεδάκι βλέποντας τους άλλους να μαζεύουν και να τους πειράξουν
Φωτογραφίες δυστυχώς δεν έχω.... δεν ξέρω γιατί
λέτε να φταίει το τσιπουράκι της προηγούμενης βραδιάς ?? Ήρθε η ώρα της αναχώρησης 10:00 πμ sharp
Σκοπός μας είναι να βγάλουμε 155 χλμ και να στήσουμε τον καταυλισμό μας λίγο έξω απο το Καρπενήσι. .......Θα τα καταφέρει η ομάδα τελικά??...................για να δούμε.......
Ξεκινήσαμε με κατεύθυνση προς Νεοχώρι
Ακολουθήσαμε τον δρόμο προς Προφήτη Ηλία - Καταφύγια. Ανεβαίναμε βουνά κατεβαίναμε βουνά, χώμα παίρναμε χώμα αφήναμε......
μετά απο αρκετά χιλιόμετρα χωματόδρομου......ακούσαμε το αγαπημένό μας σλόγκαν "παιδιά ο δρόμος δεν περνάει ΟΛΟΙ ΠΙΣΩ"
Ο Δημήτρης σαν έμπειρος leader - καβαλάρης των βουνών κατάλαβε αμέσως από τα πατήματα οτι ο δρόμος πιο κάτω δεν θα έβγαινε. Ωστόσο έκανε μια γρήγορη διερευνητική για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του. Ο δρόμος είχε κλείσει απο κατολίσθηση μεγάλων βράχων.
Αφού έψαξε τους χάρτες , και υπολογίζοντας την φορά της γης, της σελήνης σε συνδιασμό με την Αφροδίτη και τον Έρμη, έβγαλε αμέσως καινούργια διαδρομή προς Βαρδούσια.
- Μακρυά απο το κοπάδι....νόμιζε ότι είχε βρει σκιά...
Μετά απο μια πολύωρη διαδρομή φτάσαμε στην πλατεία Αρτοτίνας πρόποδες του όρους Βαρδούσια (υψόμετρο πλατείας του χωριού 1.180 μέτρα ).
Παρκάραμε με συνοπτικές διαδικασίες και τρέξαμε στο καφενείο για μεζέ και καφεδάκι. Καφεδάκι ήπιαμε μεζέ όμως.... δε.
Η καλοσυνάτη γιαγιάκα που είχε το καφενείο μας είδε πεινασμένους και μας έκοψε 3 μεγάλες σαλάτες, τις οποίες δεν μας τις χρέωσε, με φρέσκια ντοματούλα, αγγουράκι και άφθονο ελαιόλαδο που το τιμήσαμε ...μάλλον το παρατιμήσαμε με το φρέσκο ψωμάκι. Καθώς ερχόντουσαν οι μυρωδάτες σαλάτες έβγαιναν και οι κονσέρβες που είχαμε μαζί μας. Έτσι κάναμε ένα τσιμπούσι όλο τρέλα. Απ όλα είχαμε... κεφτεδάκια, ντολμαδάκια, φασολάκια, τονοσαλάτες, παξιμάδια λαδιού αλλά και παξιμάδια ολικής, μέχρι και zwvan ( είχαμε πρόγραμμα...).
Η ώρα πέρασε έπρεπε να πάρουμε τα γεμάτα στομάχια μας και να συνεχίσουμε το δρόμο προς το μέρος διανυκτέρευσης. Είχε φτάσει απόγευμα ήμασταν στη Γραμμένη οξυά και θέλαμε τουλάχιστο άλλες 3 1/2 ώρες για να φτάσουμε στο ελατοδάσος έξω απο το Καρπενήσι.
Μετά απο σύσκεψη που έγινε αποφασίσαμε να διανυκτρέυσουμε κάπου εκει κοντά σε όποιο σημείο βρούμε και μας αρέσει. Βρήκαμε αρκετά σημεία αλλά δεν ήταν σημεία που μπορούσαμε να κατασκηνώσουν όλοι μαζί.
Λίγο παρακάτω υπήρχε ένα εξαιρετικό σημείο με ένα γραφικό εκκλησάκι και τρεχούμενο νερό που μας φιλοξένησε για το βράδυ. Σημείο: Βρύση Αρβανίτη, Εκκλησία Μεταμόρφωσης Σωτήρος
Αμέσως άρχισε η γνωστή διαδικασία στήσιμο σκηνών...
Δεν νομίζω να ξεκουράστηκε κανένας και κατευθείαν πήραν φωτιά τα πετρογκάζια με αρχισεφ τον Κωστή να παραδίδει ρεσιτάλ μαγειρικής και ο Νίκος μαζί με τα ξαδέρφια ( Λευτέρη - Νίκο ) να ανάβουν φωτιά για να ρίξουν κάτι γρήγορο στα κάρβουνα.
- Ξεκούραση και αναμονή....
Μέχρι να γίνουν τα φαγητά τα παιδάκια της παρέας το ρίξανε στο παιχνίδι
- Βράδιασε και ακόμα συνεχίζουν
- και όχι μόνο συνεχίζουν αλλα αυξάνονται οι παίχτες
Τα φαγητά είναι έτοιμα - Μακαρόνια ( ευγενική προσφορά Βίκης ) με κόκκινη σάλτσα, λουκάνικα καυτερά μα πολύ καυτερά για τους extreme hot boys Λευτέρη και Ξάδερφο αλλά και νορμάλ για εμάς τους φυσιολογικούς ( φρόντισε ο Νίκος γι αυτό). Δεν έλλειπαν και οι σουβλακόπιτες που είχαν λαδώθει από τον Νίκο ( ήξερε οτι μου αρέσουν thanks Nick
). Ελπίζω να μην ξεχνάω κάτι.- Σεφ στο...βουνό
- Μου μυρίζει θαύμα γεύση
Σιγά σιγά και μετα απο ένα καλό φαγοπότι ήρθε να μας καταβάλει η κούραση της ημέρας. Αφου τα είπαμε - ήπιαμε, γελάσαμε ήρθε η ώρα να πουμε καληνύχτα
Τέλος 2η μέρας
PS: Sorry αλλά δεν είχα πολλές φωτο απο την 2η ημέρα....αλλά έχω καλό υλικό απο τις επόμενες
). Να σας πω ευτυχώς που δεν υπήρχε σήμα.... γιατί δεν υπήρχε το άγχος να χτυπήσει το τηλέφωνο, να το προλάβουμε, να δούμε ποιος είναι, είναι απο δουλειά, τι ποιος και γιατί. Απλά ήμασταν διακοπές και δεν έπρεπε να μας το χαλάσει κανένας. Ξεκινήσαμε αυτο το ταξίδι για να γεμίσουμε εικόνες, συναισθήματα αλλά και να χαλαρώσουμε, να ηρεμήσουμε απο το καθημερινό τρέξιμο, άγχος της παλιοτσιμεντούπολης. Ουφ τα είπα και ησύχασα 
Τα γράφω αυτά γιατί ξέρω ότι θα τα διαβάσει 
]
). Ευχαριστούμε Δημητριε για την παραχώρηση της μπανιέρας σου.
? Updates every