- arrivee-pikes-peak-intenational-hill-climb-2013-700x466.jpg (70.85 KiB) 2591 προβολές
19,99km. 156 στροφές. Διαδρομή που ξεκινάει σε υψόμετρο 2.862 μέτρων και τερματίζει σε υψόμετρο 4.300 μέτρων. 18.783 μέτρα σκληρής ανάβασης με κλίσεις που φτάνουν το 10,5% -τα υπόλοιπα είναι κατάβαση με αντίστοιχη μέγιστη κλίση-. Κινητήρες που εξαιτίας της διαφοράς στην πυκνότητα του αέρα λόγω της υψομετρικής διαφοράς, χάνουν περί το 25% της απόδοσής τους και οδηγοί που ενώ προσπαθούν να ολοκληρώσουν την διαδρομή στον καλύτερο δυνατό χρόνο, παλεύουν με την ασθένεια του υψομέτρου. Και όλα αυτά χωρίς φράκτες, χωρίς μπαριέρες και προστατευτικά να σταματήσουν την πτώση στην απευκταία περίπτωση που γίνει το λάθος. Δεν νομίζω πως υπάρχει άλλος αγώνας εκτός από το Pikes Peak International Hill climb που ταιριάζει στην άνω περιγραφή. Μία δοκιμασία που φέρνει για κάποια λεπτά, ανάλογα με την κλάση του οχήματος, οδηγό και μηχανή στα όρια της αντοχής τους με μοναδικό έπαθλο την υστεροφημία. Ένας παραδοσιακός, grassroots αμερικάνικος αγώνας που ξεκίνησε ως “στοίχημα”, συνέχισε ως αγώνας πρωταθλήματος, άρχισε να κεντρίζει το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων και των Ασιατών από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 και έπειτα και πλέον έχει πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις. Ο δεύτερος μακροβιότερος αγώνας σε αμερικάνικο έδαφος, πίσω μόνο από το Indy 500 και μάλιστα μονάχα για 5 χρόνια!
Το ξεκίνημα
- BottomlessPit.jpeg (213.51 KiB) 2591 προβολές
Πως έφτασε όμως το Pikes Peak International Hill Climb –για συντομία πλέον θα αναφέρομαι στον αγώνα είτε ως Pikes Peak είτε ως PPIHC- στο επίπεδο που είναι τώρα; Στο σημείο δηλαδή οι petrolheads ανά τον κόσμο να το περιμένουν πώς και πώς κάθε καλοκαίρι μαζί με τις 24 ώρες του LeMans ή το Paris-Dakar πχ; Ή αν θέλετε, στο σημείο μία εταιρία σαν την Peugeot να κάνει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ έξοδα ώστε να ετοιμάσει όχημα ειδικά για αυτόν τον αγώνα και να «κλείσει» τον πιο πετυχημένο οδηγό WRC στην πρόσφατη ιστορία ώστε να εξασφαλίσει για τον εαυτό της το ρεκόρ; Αν ζούσε ο Spencer Penrose μάλλον θα χαμογελούσε με ευχαρίστηση… αλλά ας μην προτρέχω.
Το Pikes Peak είναι ένα βουνό δυτικά του Colorado Springs, στο Colorado των Η.Π.Α. Μέχρι το 1915, ο μοναδικός τρόπος να ανέβεις το βουνό, ήταν ένας στενός, κακοτράχαλος καρόδρομος, κάτι που δεν έκανε χάρες στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής. Αυτό δεν άρεσε πολύ στον Spencer Penrose. Ο Penrose ήταν γεννημένος από πλούσια οικογένεια αλλά εξελίχθηκε σε δεινό επιχειρηματία. Γεννήθηκε με λεφτά, αλλά δεν επαναπαύτηκε και μεγάλωσε την ήδη σημαντική οικογενειακή περιουσία του κάνοντας δουλειές με ορυχεία στην περιοχή του Colorado. Εκτός αυτού όμως, ήταν ευεργέτης, φιλάνθρωπος και μανιώδης συλλέκτης αυτοκινήτων. Επίσης, όχι ότι μας ενδιαφέρει αλλά το βρήκα συναρπαστικό, την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, διατηρούσε τεράστια κρυφά αποθέματα αλκοολούχων ποτών. Όπως και να έχει, ο Penrose ανέλαβε προσωπικά τα έξοδα κατασκευής ενός φαρδύτερου, καταλληλότερου για αυτοκίνητα δρόμου που θα αντικαθιστούσε την παλιά διαδρομή και μόλις έναν χρόνο αργότερα, ο εν λόγω «αυτοκινητόδρομος» ήταν έτοιμος. Η ολοκλήρωση του αυτοκινητοδρόμου, συμπίπτει και με την αρχή του PPIHC αφού, για να «τιμήσει» την νέα ορεινή διαδρομή, με χαρακτηριστικό western τρόπο, ο Penrose έθεσε μία πρόσκληση/πρόκληση που απευθυνόταν σε οποιονδήποτε αρκετά τολμηρό: Ποιος μπορεί να ολοκληρώσει την επικίνδυνη, νέα διαδρομή στον συντομότερο χρόνο; Τόσο απλά λοιπόν, γεννήθηκε το Pikes Peak International Hill Climb!
- PikesPeakHillClimb1916-345x247.jpg (23.97 KiB) 2591 προβολές
- PikesPeakHillClimb1921-345x247.jpg (38.98 KiB) 2591 προβολές
Η συνέχεια
Τα επόμενα χρόνια, όπως έχουμε δει και σε άλλα αφιερώματα που περιλαμβάνουν ιστορικές αναδρομές, ήταν δύσκολα… Περιελάμβαναν δύο Παγκόσμιους Πολέμους, ένα κραχ και τόσο πολλές δυσκολίες που δεν αξίζει καν να αναφέρω… Οπότε ας μείνουμε καλύτερα στο «ήταν δύσκολα»… Αυτό που δεν έλειψε ποτέ όμως από την ανάβαση, ακόμα και εκείνα τα χρόνια, ήταν το πάθος των αγωνιζομένων και η ανόθευτη, χωρίς συμβιβασμούς ταχύτητα. Ας μην παραβλέψουμε το γεγονός, πως ακόμα και τώρα, το PPIHC είναι ίσως ο μοναδικός αγώνας που ο κάθε αγωνιζόμενος μπορεί να κατασκευάσει το δικό του όχημα, από δικά του σχέδια, χωρίς απολύτως κανέναν περιορισμό –υπάρχουν φυσικά οι κανονισμοί ασφαλείας αλλά αυτοί είναι αυτονόητοι και έως έναν βαθμό λογικοί- και να το τρέξει στην ανάβαση ακόμα και αν δεν έχει κανενός είδους πρότερη αγωνιστική εμπειρία. Φυσικά οι διοργανωτές όταν εξετάζουν τις αιτήσεις, τηρούν σειρά προτεραιότητας με κριτήριο τα διαπιστευτήρια του εκάστοτε οδηγού, θα ήταν ανόητο πχ να «αποκλειστεί» ο Loeb για να τρέξει ο x ερασιτέχνης χωρίς license αλλά η απειρία ή η έλλειψη αγωνιστικής license δεν είναι λόγος αποκλεισμού. Ούτε η «παρανοϊκότητα» του αυτοκινήτου είναι, εφόσον αυτό πληροί τους κανονισμούς ασφαλείας. Συνεχίζοντας στην ιστορία του αγώνα, άξιο αναφοράς είναι πως η κλάση με την μεγαλύτερη ιστορία είναι η Open Wheel division αλλά και το γεγονός πως κάποια στιγμή τη δεκαετία του 1940, το PPIHC κατάφερε να μπει στο καλεντάρι του AAA/USAC Champ Car! Ναι, καλά διαβάσατε, το Pikes Peak ήταν βαθμολογούμενος αγώνας στο ημερολόγιο ενός πρωταθλήματος μονοθέσιων από το 1946 μέχρι και το 1970!
- PikesPeakHillClimb1958.jpg (209.24 KiB) 2591 προβολές
Η “απογείωση”
Για τα επόμενα 10 χρόνια περίπου, τα μονοθέσια διατηρούσαν τα σκήπτρα του βουνού και η υπεροχή τους ήταν αδιαμφισβήτητη. Αυτό όμως ήταν γραμμένο να αλλάξει και έτσι ακριβώς έγινε, όταν οι Γερμανοί –και οι Γάλλοι και εν μέρει οι Ιταλοί και οι Σκανδιναβοί, τέλος πάντων για να μην τα πολυλογώ, οι Ευρωπαίοι- αποβιβάστηκαν στην Αμερική. Η δεκαετία του ’80 ανήκει αποκλειστικά στα τέρατα του Group B. Την αρχή έκανε η Audi με το Sport Quattro της Open Rally Class, στα χέρια της Michele Mouton, το 1984. Φυσικά και κέρδισε τον αγώνα αλλά δεν έσπασε το ρεκόρ. Την σκυτάλη πήραν οι: Walter Rohrl, το 1987 με ένα Audi Sport Quattro S1 E2 και Ari Vatanen, με ένα Peugeot 405 T16 την επόμενη χρονιά. Μάλιστα, το 1989, βγήκε και μία –βραβευμένη- ταινία μικρής διάρκειας με τίτλο Climb Dance με πρωταγωνιστή τον Vatanen και το Peugeot του που όποιος δεν έχει δει, καλά θα κάνει να πατήσει το play στο video που βρίσκεται αμέσως κάτω.
[video]http://www.youtube.com/watch?v=J-K1B4sTX4o[/video]
Τα κτήνη του Group B, έκαναν κάτι παραπάνω από το να αυξήσουν τη δημοτικότητα του αγώνα και να ανοίξουν τα μάτια των Ευρωπαίων θεατών στο υπερθέαμα που λέγεται Pikes Peak. Έστρωσαν τον δρόμο για τα τεχνολογικά προηγμένα τέρατα της επόμενης δεκαετίας. Κατασκευές ειδικά φτιαγμένες για την ανάβαση με ιπποδυνάμεις που σιγά-σιγά άρχισαν να ξεφεύγουν… Τα 90ies μας χάρισαν επίσης μία από τις καλύτερες και πιο υγιείς μάχες στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Αυτή του Nobuhiro Tajima και του Rod Millen. Οι δυο τους, από το 1992 μέχρι και το 2011, βελτίωναν εαυτούς και οχήματα, έσπρωχναν ο ένας τον άλλον σε ολοένα και μεγαλύτερα ύψη και ανέβαζαν συνεχώς τον πήχη. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την Celica ή το Tacoma του Millen. Ή από την άλλη, το Escudo ή το SX4 του Tajima; Για πολλούς, η δεκαετία του ’80 μπορεί να είχε τα τέρατα του Group B και τους θεούς του WRC αλλά η δεκαετία του ’90 ήταν μάλλον η χρυσή εποχή του Pikes Peak και σε μεγάλο βαθμό, την οφείλουμε σε αυτά τα δύο άτομα και τον μεταξύ τους ανταγωνισμό.
Το χρονικό της ασφαλτόστρωσης
- Pikes-Peak-Timelapse1-700x378.jpg (60.01 KiB) 2591 προβολές
Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 όμως συνέβη και κάτι ακόμα σχετικό με το PPIHC. Το 1998, ένα group «περιβαλλοντικά συνειδητοποιημένων» ατόμων, ονόματι Sierra Club μήνυσε την πόλη του Colorado Springs για παραβιάσεις του Νόμου Καθαρού Νερού –Clean Water Act-. Τι μας νοιάζει σας ακούω να ρωτάτε; Μία από τις απαιτήσεις του Sierra Club, ήταν να «σταθεροποιηθεί» το οδόστρωμα στο βουνό, γιατί τόνοι χώματος και πέτρας έχουν κατρακυλήσει από τις πλαγιές εξαιτίας της χρήσης του δρόμου αλλά και βροχοπτώσεων και άλλων φυσιολογικών αιτίων και μολύνουν τις πηγές και τα ρυάκια. Για την ιστορία να αναφέρω πως τα πρώτα 6 μίλια της διαδρομής που ενδιαφέρει εμάς είχαν ασφαλτοστρωθεί τη δεκαετία του 1950. Το υπόλοιπο ήταν χώμα οπότε μιλάμε για 6 μίλια…. Η πόλη του Colorado Springs πολέμησε όσο μπορούσε τη μήνυση, φοβούμενη τις επιπτώσεις που θα είχε στον αγώνα –και κατά συνέπεια στην πόλη αφού τα οφέλη της πόλης από την ανάβαση, κυρίως οικονομικά, ήταν σημαντικά- μία τέτοια ενέργεια αλλά επειδή είχε απέναντί της έναν οικολογικό «κολοσσό», με πρακτικά απεριόριστα κονδύλια από διάφορους σκιερούς δωρητές για να συνεχίζει επ’ άπειρον τέτοιου είδους δικαστικές διαμάχες, τελικά συμβιβάστηκε και συμφώνησε να ασφαλτοστρωθεί ολόκληρη η διαδρομή μέχρι το 2012. Όπως και έγινε.
Επίλογος
- Large-Image-700x393.jpg (63.78 KiB) 2591 προβολές
- pp97-12-345x219.jpg (22.93 KiB) 2591 προβολές
- Suzuki-Sport-XL7-1-345x219.jpg (25.64 KiB) 2591 προβολές
Γι’ αυτό ασφαλτοστρώθηκε η διαδρομή και όχι για κάποιον άλλο λόγο. Βέβαια, η ασφαλτόστρωση της διαδρομής είναι ο μοναδικός λόγος για τον οποίον τα ρεκόρ δεν μετράνε πλέον. Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τον χρόνο του Tajima με τον χρόνο του Loeb. Μπορεί η διαδρομή να είναι ίδια αλλά το οδόστρωμα και κατά συνέπεια τα επίπεδα πρόσφυσης στο 30% της διαδρομής έχουν αλλάξει δραστικά. Ναι, το «ρεκόρ» εξακολουθεί να είναι εντυπωσιακό αλλά δεν είναι πρόσφορο για συγκρίσεις… Από την άλλη, υπάρχει και η ενδεχομένως θετική πλευρά. Η ασφαλτόστρωση της διαδρομής και τα επίπεδα προβολής και αποδοχής από τον κόσμο, άνοιξαν τον δρόμο για κατασκευές που μέχρι πέρυσι θα ήταν αδύνατο να τρέξουν. Μπορείτε να φανταστείτε πόσο υπέροχο θα ήταν αν σε μία προσπάθεια ιδιοφυούς marketing, η Audi πχ, κατέβαζε το LMP1 αγωνιστικό της; Αν ξαναέπερναν μέρος τα CART ή ακόμα και μία Formula 1 (διαβάζει κανένας από την Red Bull; Κανονίστε το). Το ίδιο ισχύει και για τα ηλεκτρικά οχήματα που πλέον έχουν και την δική τους κατηγορία και το πλεονέκτημα των πρακτικά μηδενικών απωλειών ιπποδύναμης λόγο υψομέτρου. Δεν θα ήταν εντυπωσιακό να δούμε σε μερικά χρόνια το ρεκόρ της Unlimited κατηγορίας να σπάει από ένα ηλεκτρικό με την κατάλληλη υποστήριξη; Το συμπέρασμα για εμένα, παρότι δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος άνθρωπος, είναι πως το «κόλπο» της Peugeot έπιασε και γνώμη μου είναι πως θα βρει μιμητές στα χρόνια που έρχονται. Φυσικά, οι παραδοσιακές αξίες όπως ο Tajima, η οικογένεια Millen κ.ά. θα συνεχίσουν να «προκαλούν» το βουνό σε διαφορετικές κατηγορίες, ανάλογα με τα γούστα τους. Ακολουθούν τα ρεκόρ ανά κατηγορία.
- Χωρίς τίτλο.png (22.67 KiB) 2591 προβολές
- Χωρίς τίτλο1.png (33.54 KiB) 2591 προβολές
Πηγή: http://www.autoblog.gr
? Updates every